آنچه خواندید بخشهایی از صحبتهای مهندس نبیاله نورینسب، رییس هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت مانتا (ماکارونی سمیرا) بود که مشروح آن را در ادامه میخوانید.
با توجه به مشکلاتی که در خرید تضمینی گندم و آرد مشاهده میشود، آرد مورد نیازتان را چگونه تامین میکنید؟
سال 1398 گندم مرغوب دوروم (سمولینا) را که کیفیت بالایی دارد، اما برای کشاورز و حتی برای نانوایی صرف ندارد را با همکاری چند واحد تولید دیگر مثل ماکارونی «مانا» و «زرماکارون» خریداری کردیم. از آنجا که محصول با کیفیتی تولید شد، سال 1399 با موافقت و تشویق مسؤولان، مجدداً با کشاورزان قراردادخرید بستیم. در این قرارداد « تک ماکارون »، « جهان »، « مانا » و « سمیرا » همه حضور داشتند (یعنی بهجز یکی از واحدهای تولیدی، بقیه حضور داشتند). گندم دوروم را 10 درصد گرانتر، یعنی 5450 تومان خریدیم که با هزینههای جانبی 6 هزار تومان و با هزینه آرد 7 هزار تومان برایمان تمام شد، درصورتی که قیمت گندم یارانهای 2700 تومان بود.برای تعیین قیمت ماکارونی به سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولید کنندگان مراجعه کردیم و بعد از دوندگیهای فراوان به ما اعلام شد که بعد از انتخابات بیایید، و ما پذیرفتیم. انتخابات تمام شد، گفتند بعد از ماه رمضان بیایید، گفتیم چشم. تا اینکه چهار ماه بعد یعنی شهریور 1400 گفتیم نرخ را آزاد کنید تا دونرخه نباشد. سازمان حمایت و نهادهای مرتبط موافقت نکردند. در حال از دست دادن بازار بودیم که مجبور شدیم دوباره گندم یارانه ای بخریم. واقعاً اذیت شدیم. دوباره رفتیم گندم 2700 تومانی خریداری کردیم که هنوز هم دریافت میکنیم. اعلام شد که قیمت تولیدکننده بزنید. بازار مقاومت میکرد. باید در نظر داشت که درصدی که سازمان حمایت برای توزیعکننده تعیین میکند، برایشان صرف نمیکند. معتقدند که ما با شرکتهای پخش، با فروشگاههای زنجیرهای و… توافق کردهایم، ولی عملاً اینها مقاومت میکنند و نمیخرند. یک بخشی هم برمیگردد به دوگانگی و سه گانگیای که در صنف ما وجود دارد. تعدادی از تولید کنندگان همان قیمت قبل را روی محصول میزنند ولی با همه این مشکلات و ناهماهنگیها، محصول تولید میشود و کمبودی در بازار وجود ندارد.
هماکنون قیمت یک غذای فست فودی یک نفره با همه مضراتی که برای بدن و سلامتی دارد به مراتب بیشتر از یک بسته ماکارونی که غذایی سالم و مقوی است و به راحتی 4 الی 5 نفر را سیر میکند، شده است.
متأسفانه هنوز تکلیف خرید قراردادی سال 1399 روشن نشده است. صحبتهای من از منظر تولیدکنندهای است که بیش از چهل سال در این صنف زحمت کشیده است و طبیعی است که انتظاراتی دارم. نمیخواهیم نق بزنیم که چرا دولت این کار را نمیکند یا آن کار را نمیکند ما فقط آزادی عمل میخواهیم تا خودمان بتوانیم تصمیم بگیریم.
قطعاً صحبتهایی که مطرح میکنید صدای یک تولیدکننده زحمتکش است که از دل برمیآید. اتفاقا سؤال بعدی من هم در همین مورد است. با اینکه سال 1400 سال رفع موانع تولید بود، اما متأسفانه یکی از سالهای پر موانع را شاهد بودیم اگر بخواهید به مهمترین موانع موجود در کارتان اشاره کنید کدامها هستند؟
ما باید نگاه ملی داشته باشیم، نه شعار ملی. من اگر با مسؤولی جلسهای داشته باشم و بهگونهای صحبت کنم که شرایط مساعد است و القا شود که هیچ مشکلی نیست، طبیعی است که کاری از پیش نخواهد رفت، اما اگر از ناملایمات و مشکلاتی که وجود دارد بگویم آن مسؤول و آن استاندار و آن نماینده برای رفع مشکل بر اساس برنامه اقدام خواهد کرد. اگر مشکلات اولیه مطرح و حل نشود، طبیعی است که مسائل و مشکلات بیشتری بهوجود خواهد آمد. دوست باید عیب دوستش را رودررو بگوید. به نظر من دوست واقعی کسی است که عیب دوستش را مستقیم به خودش بگوید. عبور از بحران سخت است. رانندگی در جاده صاف و کفی که کاری ندارد. اگر در طوفان و یخبندان از گردنه برفگیر عبور کردی مرد کاری.
حدود 2 سال است که قیمت را تغییر ندادهام. از آبان پارسال قبض گاز چند برابر نسبت به سال گذاشته افزایش داشته که موضوع را به شورای شهر البرز، به استاندار و به مدیرکل گاز انتقال دادم ولی در جواب گفتند که تصمیم افزایش نرخ گاز در مجلس گرفته شده است.
سوال بنده از نماینده مجلس این است که مگر اشتغال برای شما مهم نیست؟ آیا به تبعاتش فکر نمی کنید؟ شما قبل از این تصمیمگیری با چند تولیدکننده و با چند توزیعکننده جلسه داشتین و مشورت کردین؟ کجای دنیا پشت درهای بسته تصمیمها گرفته میشود؟ و بعد فشار میآورند که باید اجرا شود !
به ماکارونی و اینکه غذای ارزانی است اشاره کردید. مصرف سرانه کشور چقدر است؟ در خصوص تولید مجموعه «سمیرا» نسبت به پارسال و میزان رشد صادرات هم توضیح دهید.
آمار دقیقی برای مصرف سرانه ماکارونی در دست نیست. تولید « ماکارونی سمیرا » هم تقریباً مثل سنوات قبل بوده است. میتوانم بگویم وضعیت صادرات دارای روند افزایشی بوده، اما درصد دقیقش هنوز مشخص نشده است.
طرح قیمتگذاری محصولات غذایی، در یکی دو ماه اخیر رسانهای شده است. به ظاهرا تولیدکنندگان به اصل طرح و به زمان اجرای آن ایراد وارد کردهاند. به نظر شما هدف دولت از اجرای این طرح چیست؟
کسب و کار قواعد خودش را دارد، حساب و کتاب دارد، باید پشت هر حرکتش فکر و برنامهای وجود داشته باشد. دستوری پیش نمیرود، اینکه نوزدهم نامه بزنند، بیست و یکم اجرایی شود. کارها منطقی پیش نمیرود، چرا که اینگونه امور باید تخصصی انجام شود. برای مریضی که هم آپاندیسش مشکل دارد و هم چند مشکل حاد دیگر، باید چند متخصص مشورت کنند و بهترین راه را برای نجات مریض انتخاب کنند. دولت یکباره در دو سه ماه آخر سال که همه میخواهند حسابهایشان را جمعوجور بکنند، به وضعیت انبارشان و به بدهیها و طلبهایشان رسیدگی کنند درصدد اجرای این طرح بر میآید. بدیهی است که خیلیها آسیب میبینند. البته برای من تولیدکننده شاید خوب باشد. باید همه جوانب را در نظر گرفت. الان اگر من بخواهم قیمت تولیدکننده را درج کنم از آنجاییکه در سال چند بار قیمتها گران شده است، لذا هیچکدام را نمیتوانیم اجرا کنیم. متاسفانه قیمت مواد اولیه تولید گران شده است برای مثال، قیمت سلفون از 60 هزار تومان به 100 هزار تومان رسید. کارتن حداقل 70 تا 80 درصد گران شد، قطعات یدکی همین طور و …
بحث کشاورزی قراردادی را چطور ارزیابی میکنید آیا در سال 1400 باکشاورزی قرارداد داشتید؟ چرا که بهدلیل افزایش قیمت؛ ممکن است کشاورز رغبتی به کشت گندم دوروم نداشته باشد؟
کشاورز با کشت قراردادی بسیار موافق بود و البته عدم هماهنگی بوجود آمده، این وضع را مختل کرد.
در سال جدید چه انتظاراتی از دولت دارید؟ فکر میکنید تولیدکننده آنقدر آزادی عمل داشته باشد که بتواند مطابق با سرمایهگذاریهایی که میکند بتواند کارش را پیش ببرد؟
یکی از درخواستهای همیشگی ما این است که امکانات بهطور مساوی در اختیار همه باشد، نه اینکه عدهای از وامهای کم بهره استفاده کنند و عده ای دیگر از این قاعده مستثنی باشند و رنگ این وامها را نبینند. همه برای آبادی و آبادانی این کشور دارند فعالیت می کنند و دولت باید همه را با یک چشم ببیند. اینگونه نباشد، کسی که قدش بلندتر است به امکانات برسد و آن که قد کوتاهتری دارد، دستش کوتاه بماند. درخواست ما از دولت این است که در برخی تصمیمگیریها، نظیر طرح قیمتگذاری یا بحث ارزش افزوده با دقت بیشتر، مشکلات تولیدکننده را نیز در نظر بگیرند.