فروشگاه زنجیره‌ای فردوسی نخستین فروشگاهی زنجیره‌ای در ایران بود که در ۱۳۳۶ افتتاح شد. این فروشگاه نخستین دیپارتمنت استور ایران و نخستین فروشگاه بزرگی است که به سبک اروپایی با مباشرت دولت با هدف ایجاد یک شبکهٔ زنجیره‌ای ایجاد شد.
این فروشگاه از مظاهر زندگی آمریکایی بود که در دورهٔ محمدرضا شاه پهلوی تبلیغ می‌شد.
از توصیه‌های یالمار شاخت، اقتصاددان آلمانی به مصدق در سفر به ایران به دعوت علی اکبر داور، تأسیس فروشگاه‌های بزرگ بود. فردوسی نخستین فروشگاه افتتاح شده به این سبک بود. به اعتقاد علینقی خاموشی، فروشگاه‌های فردوسی و کوروش (که توسط بخش خصوصی تأسیس شده بود) به دلیل عادت کردن نظام توزیع ایران به شکل سنتی بازار درجا زدند.
دولت در سال ۱۳۴۰ کل سهام این فروشگاه را خریداری کرد. دولت به سازمان‌های دولتی دستور داده بود خریدهای خود را از این فروشگاه انجام بدهند. این فروشگاه تز خود را مبارزه با گرانی و تثبیت قیمت‌ها اعلام کرده بود. این فروشگاه در Diners Club عضویت داشت.
این شرکت در سال ۱۳۵۱ طبق قانون تشکیل سازمان تعاون مصرف شهر و روستا و انحلال شرکت سهامی فروشگاه فردوسی مصوب مجلس شورای ملی، منحل و به فروشگاه شهر و روستا بدل شد.
در تصویر یک نگاره قدیمی از فروشگاه فردوسی ، افتتاح را 1336 مشاهده می کنید.
این بنا در اوایل دهۀ بیست به وزارت کشاورزی تعلق داشت و مدت ها متروک بود تا آنکه توسط مهندسی آلمانی بازسازی شد. در طبقۀ آخر فروشگاه، کافه رستوران بزرگی ساخته شد.
یکی از دلایل شهرت کافه رستوران فردوسی غذایی به اسم Cartofel Salad (سالاد سیب زمینی با مایونز، ساقه خرد شده پیازچه و سوسیس خاص آلمانی) بود.این غذا آنقدر مشتری داشت که کم کم رستوران توسعه پیدا کرد که البته همین باعث نزول کیفیت کار شد. البته فروشگاه فردوسی در دیگر طبقاتش محل عرضۀ مایحتاج عمومی مردم نظیر پوشاک و یا لوازم خانگی بود که در آن روزگار در تهران نمونه بود. با گسترش شهر و راه اندازی فروشگاه های چند منظوره از رونق آن کاسته شد.
این ساختمان شباهت بسیاری به کارهای آرشیتکت معروف وارطان هوانسیان داشت.