سه شنبه / ۹ اسفند ۱۴۰۱ / ۱۰:۵۳
سرویس : سرویس عمومی
کد خبر : ۱۱۴۰۹۷
گزارشگر : ۳۵۱۶
سرویس سرویس عمومی
حسین شیرزاد

کنفرانس داووس(Davos 2023) و گفتگو پیرامون سیستم های غذایی

در طول کنفرانس داووس ۲۰۲۳ به میزبانی مجمع جهانی اقتصاد، سخنرانان بر نیاز به بودجه بیشتر، سرمایه گذاری در کشاورزی در مقیاس کوچک، حمایت از کشاورزان خرده پا،کشاورزی احیا کننده و رشد فناوری های داده محور دیجیتال تاکید کردند.

 البته در این کنفرانس دانشگاهیان، دولت‌ها، شرکت‌ها، سازمان‌های غیرانتفاعی، هنرمندان، سازمان‌های مدافع کشاورزان و احزاب صنفی گرد هم آمدند تا در مورد مسائل مهم روز بحث کنند.اما امسال گفتمان امنیت غذایی و چرخش های بنیادین در سیستم‌های غذایی در فهرست مهمترین مسائل آن بود.

 

در این رابطه “تانیا اشتراوس”، رئیس ابتکار جهانی سیستم‌های غذایی؛ در مجمع جهانی اقتصاد، تأکید نمود که کشاورزان در سراسر جهان (به‌ویژه کشاورزان خرده‌مالک) بار تأثیرات آب‌ و هوایی و ناامنی غذایی را به دوش می‌کشند، اما نمی‌توانند بار انتقال آن را به تنهایی تحمل کنند. “آلوارو لاریو”، رئیس صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی سازمان ملل متحد (IFAD) بر نگرانی اشتراوس صحه‌گذارد و بر اهمیت حمایت از کشاورزی در مناطق روستایی تأکید نمود.

 

لاریو، در بیانیه ای پیش از کنفرانس گفت که تنها سرمایه گذاری های بلندمدت در اقتصادهای روستایی می تواند راه حل های موثر و طولانی مدت برای مقابله با گرسنگی، کمبود تغذیه و فقر ارائه دهد.  این همان چیزی است که کشاورزان کوچک مقیاس را قادر می‌سازد تا تولیدات محلی را افزایش دهند، بهتر با تغییرات آب و هوایی سازگار شوند، زنجیره‌های غذایی کوتاه و محلی بسازند و کسب‌وکارهای روستایی کوچک و کارآ ایجاد کنند، بازارهای محلی و فرصت‌های تجاری خلق و کشاورزی جهان را حفظ کنند.

 

همچنین عمده سخنرانان خواستار سرمایه گذاری فوری در سیستم های غذایی روستایی شدند. بر اساس گزارش IFAD، کشاورزان خرده پا، دو نفر از هر سه نفر روی کره زمین را تغذیه می کنند، با این حال آنها با عمده بحران های آب و هوایی، فقر و کمبود حمایت های رسمی مالی روبرو هستند. به گزارش ایفاد؛ کشاورزان خرده پا حتی در شرایط تشدید تورم در جهان، درگیری های محلی و منطقه ای، و رویدادهای شدید آب و هوایی، اکثریت تولیدکنندگان جهان را تشکیل می دهند،

 

این گروه از کشاورزان حدود ۳۰ درصد محصولات غذایی را تنها در ۱۱ درصد از کل زمین های کشاورزی زمین تولید می کنند.”

 

ادریس البا” سفیر حسن نیت IFAD نیز زنگ خطری را برای سرمایه گذاری روستایی به صدا درآورد و اظهار داشت: “[کشاورزان] فقط به دنبال کمک و حمایت نیستند، بلکه به دنبال سرمایه گذاری هستند.” در ادامه سخنرانان، شیوه های کشاورزی احیا کننده را به عنوان ابزار دیگری برای تقویت امنیت غذایی جهانی ترویج کردند. گذار از “کشاورزی متعارف” یکی از اجزای کلیدی گفتگوها در مورد دستیابی به امنیت غذایی در حرکت رو به جلو در آینده بود. در همسویی با چارچوب جهانی تنوع زیستی، “دوروتی شیور”،مدیر پروژه پایداری غذا در( Unilever ) و مدیر( One Planet Business)” استفانیا آوانزینی” خواستار تغییر یارانه های کشاورزی به سمت شیوه های کشاورزی احیاکننده هستند.” شیور و آوانزینی” در یادداشتی می نویسند: «در صورت اجرای صحیح، شیوه های کشاورزی احیاکننده می تواند از تنوع زیستی در مزارع و اطراف آن محافظت و نظام بهره برداری را تقویت کند، حفظ کربن و آب در خاک را بهبود یا حفظ کند و انعطاف پذیری محصولات و طبیعت را افزایش دهد. در این میان  دولت‌ها می‌توانند با اصلاح یارانه‌های زیان‌بار کشاورزی و ایجاد فرصت‌هایی برای اقتصاد عادلانه، از گذار به کشاورزی احیاکننده حمایت کنند.

 

لذا، به منظور حمایت از کشاورزان کوچک مقیاس و انتقال کشاورزی احیاکننده، محققان ادغام سیستم های غذا و داده ها را تشویق می کنند. محققان فناوری کشاورزی در مجمع جهانی اقتصاد خواستار توجه بیشتر به جمع‌آوری داده‌های پاک‌تر و کارآمدتر برای حمایت از کشاورزان هستند زیرا بی‌ثباتی آب و هوا، لجستیک ناامن و نوسانات بازار در آینده نزدیک ادامه دارد. “جولی سویت”، رئیس و مدیر عامل (Accenture) به مزایای ساده‌سازی داده‌های دیجیتال در کشاورزی در زمینه‌های مختلف کشت و اقلیمی اشاره می‌کند: “در بسیاری از موارد، کشاورزان در مورد اینکه چرا باید داده‌ای واقعاً  صحیح و متصل به داده‌های خارج از اتمسفر داشته باشند یا در استفاده از مدل‌های اساسی، تولید دیجیتال، کشاورزی تردید داشتند. کشاورزی دقیق نسل چهارم این تردیدها را برطرف نموده است. مجمع جهانی اقتصاد سه راه‌حل کلیدی برای ناامنی غذایی جهان می‌بیند: “سرمایه‌گذاری مالی در کشاورزی احیاکننده، سیاست قوی برای تقویت رشد بازار، و رهبری ملی در تغییر سیستم‌های غذایی که پذیرای راه‌حل‌های پیچیده و کل‌نگر مانند تغییرات آب و هوا و امنیت غذایی باشد”. پیشنهاد بازنگری در سیستم های غذایی -در داووس ۲۰۲۳ – در واقع نوعی تغییر گرایش در صنعت ده تریلیون دلاری غذا محسوب میشود.

 

تخمین زده می شود که از هر هشت نفر روی کره زمین یک نفر کشاورز است البته به آنها میلیون‌ها نفری که در زنجیره ارزش غذایی و کشاورزی – تولید کود یا تولید تجهیزات کشاورزی – کار می‌کنند، اضافه کنید. آنچه واضح است این است که این یک غول پرپیچ و خم و هزارتوی است. غذا و کشاورزی از نظر تعداد کارگران و تولیدکنندگان از همه صنایع دیگر برتری دارد – در بین آنها، یک میلیارد کشاورز جهان بیش از ۵۰۰ میلیون مزرعه را اداره می کنند که بیشتر آنها دارای وسعتی کمتر از دو هکتار با درآمد سالانه ۱۰ تریلیون دلار، هستند. این صنعت غول پیکر سهم عمده ای در تولید ناخالص داخلی جهانی و نقش مهمی در تغییرات آب و هوایی دارد. حدود یک چهارم کل انتشار گازهای گلخانه‌ای از سیستم‌های کشاورزی، غذا و سایر سیستم‌های کاربری زمین (AFOLU) ناشی می‌شود و ارزش این صنعت بزرگ‌ متجاوز از “مرزهای سیاره‌ای” ما است، چون مناطق امن زیست‌محیطی برای حفظ ثبات کره زمین باید حفظ شوند. همچنین صنعت غذا آسیب پذیرترین صنعت در برابر تهدید ایجاد شده توسط تغییرات آب و هوایی است، زیرا محصولات کشاورزی به طور فزاینده ای در معرض خطر سیل، خشکسالی، آتش سوزی جنگلی و امواج گرمایی هستند که ناشی از افزایش دمای جهانی است.

 

در ادامه”هوبرت کلر”، شریک و مدیریت ارشد “لومبارد اودیر”، با ترسیم تصویری واضح از تأثیر این بخش بر ثبات محیطی گفت: «وقتی به مسائل زیست محیطی فکر می کنیم، عمدتاً به انرژی فکر می کنیم. اما انرژی اگرچه امری حیاتی است،اما هیچ بخشی به اندازه کشاورزی، غذا و سایر کاربری‌های زمین (AFOLU) برای ثبات کلی محیط‌زیست ما تأثیرگذار نیست. کشاورزی ناقض شماره یک مرزهای متعارف بهره برداری در سیاره، مسئول ۹۰ درصد جنگل زدایی جهانی،سبب از دست دادن ۷۰ درصد گونه های در معرض خطر ،علت ۶۵ درصد آلودگی های شیمیایی کشاورزی و استفاده از ۷۰ درصد منابع آب شیرین جهانی است”.

 

او توضیح داد که بسیاری از مشکلات در نحوه عملکرد ناکارآمد این بخش نهفته است و افزود، نیمی از زمین های قابل سکونت روی زمین را برای کشاورزی مهیا کرده ایم که 80 درصد از این زمین به تولید گوشت و لبنیات اختصاص دارد. این در حالی است که گوشت تنها ۲۰ درصد کالری جهان را تامین می‌کند، نسبت به تولید غذاهای گیاهی آب فشرده‌تر است و انتشار گازهای گلخانه‌ای را دو برابر می‌کند. او گفت که در راستای تحول بخش کشاورزی و  برای ایجاد سیستم های غذایی پایدار، ما باید یک میلیارد هکتار از زمین های کشاورزی را به طبیعت برگردانیم – این منطقه تقریباً به اندازه چین است- ما باید از مصرف حیوانی به سمت مصرف گیاهی برویم.ما باید غذاهای مختلف، برای گونه های مختلف تولید کنیم، و باید آنها را متفاوت تولید کنیم تا کارآمدتر توزیع شوند”. او در پایان گفت: “اگر می‌خواهیم سلامت سیاره‌ای، انسانی و اقتصادی را حفظ کنیم، باید با تغییرات اقلیمی مقابله و از تنوع زیستی محافظت کنیم، تحول درکشاورزی جهان امری ضروری است”. خبر خوب این است که بسیاری از راه‌حل‌ها – مانند شیوه‌های کشاورزی احیاکننده، هوشمندسازی، اینترنت اشیاء، روبوتیک و هوش مصنوعی، پروتئین‌های جایگزین، و کودهای کربن‌زدایی – در حال حاضر وجود دارند.

 

البته، در تلاش برای ایجاد این سیستم غذایی جدید، ما نباید کشاورزان خرده‌مالک جهان را فراموش کنیم.  او گفت: «ما باید اهمیت آنها را درک کنیم چون 80 درصد در آسیا و آفریقا از این مزارع کوچک تغذیه می‌شوند – در حقیقت یک سوم کل جمعیت جهان توسط کشاورزان خرده‌مالک تغذیه می‌شود.آنها بار عمده تغییرات آب و هوایی را تحمل می کنند. اینها کسانی هستند که به ما غذا می دهند. چگونه می توانیم غذای خود را از آنها تهیه کنیم و سپس از آنها حمایت نکنیم؟ همانطور که ما سیستم‌های غذایی خود را تغییر می‌دهیم، باید به آنها کمک کنیم تا شیوه‌های کشاورزی خود را تطبیق و تغییر دهند، باید به بیرون آوردن جوامع روستایی از فقر و توانمندسازی زنان کمک کنیم. ایجاد آینده ای عادلانه پیام کلی “نیکولا گریچکا”، یکی از بنیانگذاران جنبش غذای اجتماعی (SGM) بود. نیکولا، نیاز به ” ایجاد راه حل های اساسی در سطح جامعه ” کشاورزی را با استفاده از ” پیشرفت های تکنولوژیکی، هماهنگی و تمایل ” بیان کرد . او ادامه داد که برای جبران عدم تعادل قدرت، باید به کشاورزان ” صندلی” داد … ما باید نه در مورد آنها بلکه با آنها صحبت کنیم و به راه حل مشترکی برسیم. اما در این اجلاس به سیطره یک چرخه معیوب نیز در جهان کشاورزی اشاره شد.

 

در حالی که جوامع کشاورزی کوچک به طور قابل توجهی در برابر تغییرات آب و هوایی آسیب پذیرتر هستند، از اوایل سال ۲۰۲۲، کشاورزان در سراسر جهان با یک مشکل مشترک بنام افزایش هزینه مارپیچی کودها نیز مواجه شده اند.”آلزبتا کلاین”، مدیر عامل انجمن بین المللی کود، هشدار داد که روسیه، بلاروس و اوکراین صادرکنندگان مهم مواد خام مورد نیاز برای تولید کود هستند: “جنگ در اوکراین به دلیل نقصان در قیمت گذاری، مشکلات زنجیره تامین را ایجاد می کند. ما به اندازه کافی کود نداریم. در عین اینکه باید تولید را برای کشاورزان مقرون به صرفه کرده و به بازار جهانی متصل شویم.”. به گفته “آرن کارتریج”، مشاور ویژه غول کودهای شیمیایی (Yara International)، کشاورزان با مشکل دیگری نیز مواجه شده اند. وی گفت: ما باید در مورد سلامت خاک صحبت کنیم. چون خاک ها تخریب شده است و بازدهی کمتری دارد. کشاورزان مجبورند از مواد شیمیایی بیشتری استفاده کنند و یک چرخه معیوب ایجاد کنند. اما در حالی که مشکل در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه یکسان است، جوامع روستایی اغلب فاقد منابع لازم برای مقابله با آن هستند. چگونه می توانیم از کشاورزان کوچک حمایت کنیم؟ ” یارا” در تلاش است تا یک بستر “دانشی خاک” ایجاد کند.

 

در این میان “دانش بومی و اطلاعات مدرن” بسیار زیادی وجود دارد اما پراکنده است و ما باید آن را به راحتی در دسترس قرار دهیم و با تولید اطلاعات به حل مشکل فرسایش خاک کمک کنیم. تغییر اقلیم و زنجیره تامین: دو موضوع بزرگ داووس ۲۰۲۳ بودند. داووس با مدل‌سازی کل اکوسیستم مشتریان زنجیره یادآوری نمود که مدل های کسب و کار زنجیره ارزش کشاورزی برای مدیریت ریسک، چقدر سریع در حال تغییر هستند. به عنوان مثال، یک شرکت کود شیمیایی با شیوع کوید، به سرعت عملیات فروش خود را در مناطق روستایی یک کشور در حال توسعه دیجیتالی کرد یا چگونه یک سازنده تراکتور در حال بررسی مدلی هوشمند و دقیق شبیه Uber برای مالکان زمین در اراضی کوچکتر است.

 

به اعتقاد حاضرین در این مجمع، امسال سال بحرانی برای آب و هوا خواهد بود و درگیری روسیه و اوکراین اگرچه به طور کلی انتقال انرژی را تسریع کرده است و اگرچه تغییر از سوخت های فسیلی به انرژی های تجدیدپذیر با انگیزه های امنیتی صورت گرفته است، اما حرکت به سمت پایداری درکشاورزی را نیز بهبود بخشیده است. لذا کشاورزان کوچک باید “کم آبیاری، کودها، بازار امن” را با هزینه هایی به مراتب کمتر برای تغییر سیستم های غذایی دریافت کنند، راج کومار سینگ، وزیر اتحادیه کشاورزان هند درمیزگرد مجمع جهانی گفت که هند بکمک یارانه هوشمند و با پمپ های آب خورشیدی و آمونیاک سبز به کشاورزان کمک می کند تا ردپای کربن خود را کاهش دهند و کشورهای توسعه یافته باید با کمک به کشاورزان کوچک در کشورهای در حال توسعه با دسترسی ارزان تر به آبیاری، کود و بازار، در مورد تغییر سیستم های غذایی صحبت کنند.او گفت که هند میلیون‌ها پمپ آب خورشیدی را به کشاورزان ارائه می‌کند و به زودی آمونیاک سبز کافی برای توقف واردات کودهای مبتنی بر آمونیاک، که بخش بزرگی از واردات هند را تشکیل می‌دهد، تولید خواهد کرد. اما به مشارکت های عمومی و خصوصی (PPPs) بیشتری نیاز است.

 

در میزگرد مجمع تاکید شد که کشورها به یک” وزارت سیستم های غذایی” نیاز دارند، نه فقط یک وزارت کشاورزی تا بر سیاست‌های مردم‌محور تکیه ‌کنند، و بخش خصوصی را برای پذیرش زودهنگام سیستم‌های جدید تشویق نمایند. بنابراین در تحولاتآتی اهداف چندوجهی جریان دارد.”تران هونگ ها”، معاون نخست وزیر و وزیر منابع طبیعی و محیط زیست ویتنام، گفت ویتنام قبلاً چنین PPP هایی را عملیاتی کرده است. کشاورزان در کشورهای در حال توسعه معمولاً ثروتمند نیستند و به مشارکت بین همه سهامداران – تولیدکنندگان، مصرف کنندگان و سایرین در طول زنجیره ارزش – به منظور مشارکت در دانش و تقسیم سود نیاز دارند. او افزود که بناگزیر اصطکاک هایی نیز در این فرایند وجود دارد اما دولت ها می توانند نقش متعادل کننده ای را ایفا کنند تا اطمینان حاصل شود که اجزای زنجیره می تواند به طور کامل توسعه یابد. “رامون لاگوارتا”، رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت پپسی  شرکت خود را “عمدتاً یک شرکت کشاورزی” اعلام کرد، و گفت که شرکت او در تلاش است تا “کشاورزی را احیاکننده، پایدار و مثبت تر” برای کره زمین نماید. او با درخواست برای توافق بین‌المللی که به موجب آن هر کشوری برای تغییر سیستم غذایی خود پاسخگو باشد، گفت که باید کشاورز را در مرکز قرار داد و مطمئن شد که کشاورز در عین استفاده از منابع کمتر و تولید کربن کمتر، پول خوبی به دست می‌آورد. لاگوارتا، با تاکید بر نیاز به “جنسی کردن کشاورزی” گفت نسل بعدی کشاورزی وجود نخواهد داشت مگر اینکه کشاورزان حرفه خود را دوست داشته باشند، امرار معاش کنند و به سرمایه گذاری در کشاورزی ادامه دهند.

 

در پایان مدیر عامل کارگیل عنوان نمود که خاک را باید به عنوان یک دارایی مالی در نظر گرفت وکشاورزی احیاکننده بر بحث های داووس در مورد غذا و زمین غالب است. “دیوید مک لنان”، مدیر اجرایی شرکت کارگیل ( Cargill Inc.) طی یک پانل تخصصی به صراحت عنوان نمود که”من سال هاست که در داووس حضور داشته ام و فکر می کنم هرگز قبلاً به این اندازه از اهمیت کشاورزان در زنجیره تامین مواد غذایی گفتگو نشده است”.او گفت که “طوفان ها، تورم، مسائل پایداری زنجیره تامین و جنگ در اوکراین منجر به آگاهی فزاینده ای در مورد ارزش کالاهای کشاورزی و تولیدکنندگانی که آنها را تهیه می کنند، شده است لذا، فشار برای کشاورزی سازگارتر با آب و هوا، یا “کشاورزی احیاکننده” بخش بزرگی از بحث است و سوالاتی را در مورد چگونگی غلبه بر چالش های مالی و فرهنگی و تضمین سلامت خاک ایجاد می کند.مک لنان گفت: «خاک کشاورز مانند پول یا تجهیزات کشاورزی، یک دارایی است، و به توانایی آن در به دام انداختن کربن علاوه بر تولید غذا اشاره کرد. “ما باید در مورد اینکه چگونه از آن محافظت کنیم آگاه تر باشیم؟ چگونه از آن به عنوان یک دارایی استفاده کنیم و به آن فکر کنیم، همانطور که به یک دارایی مالی فکر می کنیم؟ مک ‌لنان، رئیس یکی از بزرگترین تاجران کالاهای کشاورزی در جهان، گفت: کشاورزان برای  برهم زدن سنت‌های غلط کاشت چند دهه گذشته و روی آوردن به محصولات مختلف به «نوعی شبکه ایمنی» نیاز دارند و امروزه مصرف‌کنندگان جوان‌تر برای غذایی که قابل ردیابی و منشأ آن شفاف است، پول پرداخت می‌کنند. اما به عقیده بسیاری از منتقدین “داووس هنوز بد” است. زیراچگونه مجمع جهانی اقتصاد می تواند با جدیت تظاهر کند که به بحران های جهانی رسیدگی می کند در حالی که توسط شرکت هایی که به این بحران ها دامن می زنند تأمین مالی می شود؟ اما بنظر می رسد، امسال نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد در در کوه های آلپ سوئیس، داووس میهمانی بهتری بود چون با وجود “جنگ، فاجعه آب و هوایی، هرج و مرج قیمت انرژی، تورم، اپیدمی، گرسنگی و بیماری، بی ثباتی سیاسی و افزایش نابرابری.خوش‌بینی کمتری وجود داشت و مسئله غذا و کشاورزی هسته داغی را تشکیل داده بود.

(سه شنبه ۹ اسفند ۱۴۰۱) ۱۰:۵۳

پست الکترونیک را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید


خبر 1

خبر برگزیده

بازار ارز

سرویس نمایشگاه و همایش‌ها