محمدرضا سبزعلیپور ریاست مرکز تجارت جهانی ایران و رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی در آستانه روز ملی صادرات نسبت به اظهارات و اخبار منتشر شده درخصوص تخصیص مبالغی تحت عنوان مشوقها و جوایز صادراتی واکنش نشان داد و گفت: همچنانکه قبلاً نیز عرض کردم جایگاه و قدرت هر کشوری را در سطح جهان اقتصاد و منابع ارزی آن کشور تعیین میکند و بطوریکه هرچه منابع ارزی آن کشور بالا باشد از قدرت چانه زنی و مانور بیشتری بین سایر کشورهای جهان برخوردار خواهد بود. لکن ما نیز بمنظور حضور قدرتمند خود در سطح جهان نیازمند پی ریزی اقتصادی قدرتمند و با برنامه میباشیم. ما باید از اینکه فقط شعار داده و با کلمات بازی کرده و به زبان بگوئیم که جزء قدرتهای اقتصادی جهان هستیم دست برداریم و خود را گول نزنیم. لکن برای بدست آوردن جایگاه ممتاز اقتصادی بین کشورهای جهان و جذب میلیاردها دلار ارز، نیازمند افراد و شرکتهای متخصصی هستیم که با روابط و دانسته های باارزش خود وارد بازارهای بزرگ جهانی شده و با تمام سختیها و رقبای موجود بتوانند با فروش کالاهای تولیدی ایران، ارز و ثروت برای ایران به ارمغان بیاورند.
به گفته وی: همچنانکه استحضار دارید صادرات کاری بس دشوار بوده و در این ایام باتوجه به رکود و نابسامانی های اقتصادی و همچنین تحریمهای اعمال شده و محدودیتهای اقتصادی بین المللی کاری است کارستان. پس برای رشد و توسعه اقتصاد ایران بهرشکل ممکن باید از عزیزان صادرکننده حمایت کرده و بدون کمترین دغدغه خاطر و موانع کاری، این عزیزان را به سراسر جهان بدرقه نمود. اما متأسفانه نه تنها حمایتی درعمل وجود ندارد بلکه اطلاع دارید که حق وحقوق معوق آنها نیز بنابه دلایلی پرداخت نمیشود. یکی از این حق و حقوقها جوایز صادراتی آنها میباشد که بحث آن سالهاست که مطرح و بر سر زبانها افتاده است.
سبزعلیپور افزود: متأسفانه چند سالیست که دولتها قولهای متعددی را جهت تأمین اعتبار جوایز صادراتی داده اما به هیچیک عمل نکرده و همین امر موجب شده است تا بدهی دولت روز به روز انباشته تر و بی اعتمادی صادرکنندگان به قولهای دولت بیشتر شود بطوریکه تا پایان دولت دهم بیش از600 میلیارد تومان بدهی انباشته روی دست دولت قبل باقیمانده بود که از عهده پرداخت آن به صادرکنندگان برنیامد. همچنانکه قبلاً نیز گفتم رقم600 میلیارد تومان بدهی معوق دولت دهم به صادر کنندگان حدود20% مبلغ اختلاس3000 میلیاردی بود که سالهای طولانی اینچنین همه صادرکنندگان را درگیر خود کرد. لکن این مبلغ در برابر درآمدهای نجومی نفت و سایر هزینه ها و اعتبارات کشور آنقدر ناچیز و پیش پا افتاده بود که انسان را به خنده وا میداشت.
وی تصریح کرد: تا آنجائیکه بیاد دارم طی دو سال گذشته نه تنها بدهی دوران احمدی نژاد با صادرکنندگان عزیز تسویه نشده بلکه این معوقات به اندازه 2 سال دیگر هم بیشتر شده است. (یعنی در دوران احمدی نژاد گل بود و در دولت تدبیر و امید نیز به سبزه آراسته شد!!). پس به این نتیجه میرسیم که دولت ارقام سنگینی را به صادرگنندگان بدهکار است که تاکنون نسبت به تسویه آن عاجز بوده و تجربه، این واقعیت را به اثبات رسانده است که با این روند تا چند سال آینده هم پرونده این بدهی ها و جوایز صادراتی بسته نخواهد شد.
علیپور اظهار داشت: طی ماه جاری در دو سه نوبت اخباری به نقل از مقامات وزارت صنعت، معدن و تجارت شنیده ام مبنی براینکه چند صد میلیارد تومان برای تشویق صادرات و پرداخت جوایز صادراتی تخصیص یافته است!! انتشار این اخبار و اظهارات این مقامات اینجانب را بیش از بیش متعجب کرد. زیرا با اطلاعات دقیقی که در اختیار داریم، باتوجه به کسری بودجه ای که بوجود آمده، دولت یازدهم دیگر هیچ پول و بودجه‌ای در اختیار ندارد تا بتواند صرف مشوقهای صادراتی و یا بعنوان جوایز صادراتی پرداخت کنند!! با علم به این واقعیت و بی پولی دولت، نتیجه میگیریم که اظهارات صورت گرفته و اخبار منتشر شده از جانب این آقایان بنوعی شعار، دلخوشی دادن واهی و بازی با روح و روان صادرکنندگان عزیز میباشد. زیرا همه ساله در چنین ماهی (یعنی مهرماه) بدلیل نزدیک شدن به روز ملی صادرات، بازار اینگونه اظهارات و وعده وعید های تهی و پر از خالی رونق میگیرد ولیکن فعالان اقتصادی و صادرکنندگان عزیزمان باهوش تر از آن هستند که این وعده ها و گفته ها را جدی گرفته و باور کنند!! پس صراحتاً برای چندمین بار عرض میکنم که دولت محترم هیچ پولی در بساط ندارد که بخواهد در این راه خرج کند.
وی گفت: آخرین مبلغی را که آقایان با آب و تاب جهت تشویق صادرات اعلام نمودند150 میلیارد تومان است که اگر بخواهیم این مبلغ را به دلار تبدیل کنیم چیزی حدود40 میلیون دلار خواهد شد. حال این سوال پیش میاید که واقعاً کشور 75 میلیون نفری ایران که باید درآمد ارزی بالای100میلیارد دلار فقط از صادرات غیرنفتی داشته باشد اگر دولت چنین کشوری برای رشد و توسعه صادراتش و کمک به صادرکنندگان این اقتصاد بزرگ دنیا، فقط حرف از کمک30 الی40 میلیون دلاری که آن هم در حرف خلاصه میشود تا عمل بزند، تأمل برانگیز نیست؟ آقایان درتاریخ 15مهرماه سال 93 نیز همین صحبتها و شعارها را به شکل دیگری بر زبان آوردند اما طی یکسال گذشته هیچ اتفاقی رخ نداد و هیچیک از صحبتهای آنروز آنها تاکنون عملی نشده است.
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در خاتمه از دولتمردان و مقامات وزارت صنعت، معدن و تجارت درخواست کرد: بزرگواری کرده سالی یکبار آنهم در مهرماه و در آستانه روزملی صادرات به یاد صادرکنندگان نیفتند و برای دلخوشی این بندگان خدا، شعارها و وعده وعیدهای غیرعملی ندهند و این نیمچه اعتماد فیمابین را هم با اظهارات بی پشتوانه خود از بین نبرند. بلکه سعی بر این باشد تا در تمام ایام سال به یاد صادرات و صادرکنندگان باشند و حرفی را هم به زبان آورند که قدرت عملی کردن آنرا داشته باشند. بطور مثال: امروز آقایان گفته اند که 150 میلیارد تومان برای تشویق صادرات تخصیص یافت (که البته در متن خبر توضیح داده شده که این مبلغ را فعلاً با سازمان برنامه و بودجه توافق کرده اند که قرار است تصویب شود!!) یعنی در حال حاضر چیزی مصوب نشده و این گفته فقط یک حرف خشک و خالی است و معلوم نیست که آیا اصلاً روزی به پول تبدیل خواهد شد یا خیر؟! پس این آقایانی که خبر خوش150میلیارد تومانی را با سر و صدای زیاد به رخ میکشند، مطمئناً قادر نیستند که حتی یک دهم این مبلغ را یعنی 15 میلیارد تومان را در مهرماه و در روز ملی صادرات نقداً رو کنند!! فلذا درخواست مجدد اینجانب بر این است که با مردم، فعالان اقتصادی و صادرکنندگان کشورمان رو راست باشیم و برای پیشبرد کارهای روزمره خود به هر شعارها و وعده ها متوسل نشویم. زیرا با شعار و وعده های تو خالی، نه تنها اقتصاد کشور رشد نمی کند بلکه روز به روز به قهقرا و نابودی پیش میرود که در آن صورت با تزریق صدها میلیارد دلار بودجه و با کمک دهها تیم برجسته هم نمیتوان اقتصاد نابود شده را نجات داد و به جایگاه واقعی خود باز گرداند.