ما در سال‌های گذشته، در کنار تحریم‌های خارجی با محدودیت‌های داخلی و بعضا تصمیماتی که شرایط را برای فعالان اقتصادی دشوار می‌کند نیز مواجه بودیم. از این رو ضمن توجه به مشکلات کلان، می‌توان انتظار داشت که با پیگیری سه اولویت اعلام شده، در کوتاه‌مدت تاثیراتی مثبت در اقتصاد ایران خود را نشان دهد. در این شرایط، لازم است بخش خصوصی و اتاق بازرگانی نیز پویایی خود را افزون کنند تا بتوانند در مقابل مسائل و مشکلات داخلی و خارجی هر روزه عکس‌العمل سریع‌تری نشان دهند.
لازم است کمیسیون‌های تخصصی اتاق‌های بازرگانی به همراه تشکل‌های اقتصادی مختلف مشکلات صنایع مختلف را به سرعت شناسایی و در جهت مطالبه اصلاح آن بکوشند و همچنین با پویایی خود از ایجاد مشکلات جدید جلوگیری کنند. بعد از انقلاب اسلامی تا سال‌ها اتاق‌های بازرگانی تحت اختیار افراد معدود اما مورد اعتماد نظام بود تا اینکه بعد از سال‌ها جوانان روشنفکری از دل اتاق سنتی بیرون آمدند و تلاش کردند تحول مثبتی را در اتاق‌های بازرگانی به وجود آوردند. قبل از آن اتاق‌های ایران به‌واقع اتاق نسل اولی بود که تقریباً به‌طور کامل تحت اختیار دولت یا همراهانشان بود. بعد از تحول ایجاد شده و روی کار آمدن مدیران و روسای جوان در اتاق‌های بازرگانی تلاشی جهت سوق دادن اتاق‌های نسل اول به اتاق نسل دومی صورت گرفت تا بتواند دخالت دولت در امور بخش خصوصی را کاهش دهند و صدای بخش خصوصی را رساتر کنند. سهم‌خواهی و تمامیت‌خواهی بلای جان اتاق شد و گروه‌های مختلف بخش خصوصی و دولتی در این راه تلاش کردند و بعد از هر انتخاباتی گروه‌های بازنده که خود را از کرسی‌های اتاق دور می‌دیدند تمام تلاش خود را می‌کردند که کرسی‌ها را پس بگیرند و گروه‌های حاکم نیز با عدم تعامل کافی با منتقدین، آتش جنگ و جدل را می‌افروختند. سال‌هاست که تقابل دولت، مجلس و گروه‌های مختلف اتاق تنها باعث تضعیف حقوق بخش خصوصی واقعی که دارای لابی‌های قدرتمند نیستند شده است.
درگذشته بسیاری از مدیران و روسای اتاق‌ها از بدنه دولت بوده‌اند یا زمانی را در دولت مشغول کار بوده‌اند اما در سال‌های اخیر شاهد حضور بیشتر بخش خصوصی واقعی در کرسی‌های اتاق هستیم که باعث دل‌خوشی بخش خصوصی واقعی از این موضوع شده چراکه بخش خصوصی واقعی تمایل دارد تا اتاق خود را به سمت اتاق‌های نسل چهارمی که دولت‌ها کمترین دخالت را در آن دارند، ببرد.