به گزارش پایگاه خبری صنایع غذایی فودنا، بسیاری از کشورهای جهان، به‌ویژه اروپا و شرق آسیا، سال‌هاست به خواص خوراکی و دارویی حلزون پی برده‌اند. فرانسه، ایتالیا و اسپانیا جزو بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان حلزون خوراکی هستند و کره‌جنوبی، چین و ژاپن مخاط حلزون را برای تولید محصولات زیبایی و دارویی به کار می‌برند. با این وجود، ایران هنوز نتوانسته سهمی شایسته از این بازار جهانی کسب کند.
بازار دوگانه حلزون؛ خوراکی و صنایع آرایشی
بقایی در همین رابطه تأکید می‌کند که بازار صادرات حلزون، دو مسیر اصلی دارد: اول، صادرات زنده یا فرآوری‌شده برای مصرف غذایی؛ دوم، استفاده از حلزون و به‌ویژه مخاط آن به عنوان ماده اولیه در محصولات آرایشی و دارویی. آن‌گونه که این کارشناس می‌گوید، اگر فرآوری، استحصال مواد ارزشمند و بسته‌بندی با فناوری داخلی انجام گیرد، می‌توان ارزش افزوده قابل‌توجهی را نصیب کشور کرد.
پتانسیل ایران؛ اقلیم مناسب و مصرف محدود منابع
ایران از نظر اقلیمی، به‌ویژه استان‌های گیلان، مازندران و بخش‌هایی از غرب کشور، برای پرورش حلزون کاملاً مستعد است. بقایی می‌گوید: «پرورش حلزون علاوه بر اینکه به فضای اندک و آب محدود نیاز دارد، با شرایط آب‌وهوایی بخش قابل‌توجهی از کشور کاملاً همخوانی دارد؛ بنابراین مزیت رقابتی مهمی نسبت به بسیاری از کشورها فراهم است.»
چالش‌ها و الزامات توسعه صادرات حلزون
این فعال توسعه صنعتی هشدار می‌دهد که توسعه بی‌ضابطه و غیرحرفه‌ای می‌تواند به مشکلاتی مانند عدم رعایت استانداردهای سلامت، فقدان برندینگ و قاچاق جانوری بیانجامد. وی با بیان سه گام کلیدی برای موفقیت، این حوزه را نیازمند ایجاد فارم‌های تخصصی، دریافت مجوزهای رسمی دامپزشکی و صادرات، و حضور هدفمند با برند معتبر در نمایشگاه‌های جهانی می‌داند.
اهمیت تکمیل زنجیره ارزش و نقش دولت
بقایی تأکید می‌کند که صادرات به‌صورت خام، سود اصلی را نصیب واردکنندگان در اروپا و آسیا می‌کند، اما اگر روش‌های فرآوری، بسته‌بندی حرفه‌ای و استخراج علمی مواد از مخاط حلزون در ایران توسعه یابد، چندین برابر صادرات خام، مزیت اقتصادی ایجاد خواهد شد. وی خواستار حمایت دولت از طریق تسهیلات، آموزش و تسهیل صادرات فرآورده‌های فرآوری‌شده حلزون است تا شاهد شکوفایی این صنعت نوین باشیم.
به نظر می‌رسد حلزون، با وجود ظرفیت‌های مغفول، نویدبخش تحولی هوشمندانه در اقتصاد غیرنفتی ایران است؛ تحولی بر پایه خلاقیت، ارزش افزوده و جایگزینی واقعی برای خام‌فروشی که نیازمند سیاستگذاری و عزم جدی بخش دولتی و خصوصی است.