به گزارش پایگاه خبری صنایع غذایی فودنا، در ویدیویی که طی روزهای اخیر بهسرعت در شبکههای اجتماعی دستبهدست شد، یک فروشنده با اشاره به برچسب قیمت محصولات لبنی، به قیاس نرخها در فاصله زمانی کوتاه میپردازد و میگوید:
«تولیدِ ۱ آذر قیمتش ۱۲۰ هزار تومان است.
تولیدِ ۴ آذر قیمتش ۱۵۰ هزار تومان شده.
تولیدِ ۹ آذر هم قیمتش ۱۷۰ هزار تومان است.
یعنی در همین یک هفته، ۵۰ هزار تومان گرون شده.»
این تصویر ساده و ملموس، برای مصرفکننده، بهخوبی نشان میدهد که افزایش قیمت لبنیات، نه تدریجی و نامحسوس، بلکه شوکآور و فشرده بوده است.
پاسخ کارخانهدار؛ از توجیه تا تحقیر
اما آنچه آتش انتقادات را شعلهور کرد، پاسخ کارخانهدار لبنیات به این ویدیو بود؛ پاسخی که بیش از آنکه توضیح اقتصادی باشد، حاوی نوعی نگاه از بالا به پایین به مردم است.
وی در واکنش به سهبار افزایش قیمت در یک هفته میگوید:
«اون سه باری که شما توی کلیپ دیدید،
جمعِ اون سهبار افزایش، ۳۰ درصد هم نمیرسه.
یعنی من میتونستم همون روزِ اول، ۳۰ درصد قیمت رو اضافه کنم،
اما اومدم توی سه مرحله اضافه کردم.»
«اشتباه کردیم مردم ارزان خریدند!»
اظهارنظر جنجالی اما به همینجا ختم نمیشود. این کارخانهدار در ادامه، جملهای بر زبان میآورد که عملاً به نماد بیاعتنایی به شأن مصرفکننده تبدیل شده است:
«ما اشتباه کردیم که گذاشتیم ۱۰ روز مردم یه ذره ارزونتر خرید کنن.
وگرنه باید همون مرحله اول گرون میکردیم.»
گرانی که به «لطف» تبدیل میشود
این پاسخ نهتنها اقناعکننده نیست، بلکه بهلحاظ رسانهای و اجتماعی بسیار زننده است. در این نگاه، افزایش قیمت چندمرحلهای نه بهعنوان یک تصمیم اجباری ناشی از شرایط تولید، بلکه بهعنوان لطف و امتیازی از سوی تولیدکننده به مردم معرفی میشود؛ گویی مردم باید بابت «۱۰ روز ارزانتر خریدن» سپاسگزار باشند.
این نوع بیان، چند پیام نگرانکننده در خود دارد:
- گرانی، حق طبیعی تولیدکننده و پذیرش آن، وظیفه مردم تلقی میشود.
- مصرفکننده نه ذیحق، بلکه بدهکارِ لطف کارخانهدار فرض میشود.
- فشار بر سبد معیشت خانوار، بیاهمیت و قابل شوخی جلوه داده میشود.
صنعت لبنیات؛ مسئولیت اجتماعی کجاست؟
لبنیات، کالایی لوکس یا تزئینی نیست؛ جزو اقلام اساسی سبد غذایی خانوار است. وقتی افزایش قیمت آن در فاصله چند روز رخ میدهد، اثر آن مستقیماً بر سلامت، تغذیه و امنیت غذایی جامعه نمایان میشود.
در چنین شرایطی، انتظار افکار عمومی از صنایع بزرگ لبنی، شفافیت، همدلی و مسئولیتپذیری است؛ نه ادبیاتی که گرانی را به شکل «منت» بازنمایی کند.
بحران اعتماد، فراتر از بحران قیمت
آنچه این روزها در بازار لبنیات رخ میدهد، صرفاً «بحران قیمت» نیست؛ بلکه نشانههایی از بحران نگاه به مصرفکننده است. وقتی کارخانهدار، افزایش قیمت را امری بدیهی و تأخیر در آن را «اشتباه» میداند، سؤال جدی این است:
در چنین نگاهی، جای مردم کجاست؟