این قطع برق در حضور جمعی از مهمانان خارجی و مدیران ارشد صنعتی، تعجب و پرسش‌های بسیاری را رقم زد؛ آیا چنین اختلال آشکاری در برق‌رسانی، آن هم در رویدادی با این سطح از اهمیت و تبلیغات، ناشی از ناترازی در بخش انرژی کشور است یا باید ریشه آن را در ضعف مدیریت و تدابیر اجرایی جست‌وجو کرد؟
اکنون این سؤالات جدی‌تر از همیشه مطرح است:
- آیا زمان‌بندی‌های خاموشی باید دامن‌گیر معتبرترین رویدادهای نمایشگاهی شود؟
- آیا با توجه به قابل پیش‌بینی بودن قطع برق، مسئولان نمایشگاه و کشور نباید تمهیدات لازم، مانند خطوط برق اضطراری، را تدارک می‌دیدند؟
- آیا از این پس غرفه‌داران باید ژنراتورهای خود را به عنوان ابزار پایه به نمایشگاه بیاورند؟
- آیا هیچ مسئولی حاضر خواهد بود مسئولیت این بی‌تدبیری و ضربه به اعتبار صنعت غذایی کشور را بپذیرد یا استعفا دهد؟
با وجود شعارهای حمایت از تولید و سرمایه‌گذاری در سالی که به همین نام مزین شده، این قطع برق نه تنها دغدغه غرفه‌داران و بازدیدکنندگان را دوچندان کرد، بلکه به نماد ملموسی از چالش‌های جدی پیش روی صنعت نمایشگاهی کشور بدل شد.
اکنون بیشتر از همیشه این پرسش پیش روی مسئولان قرار دارد: ریشه این بحران، ناترازی انرژی است یا ناترازی در مدیریت؟ پاسخگویی به این سؤال، آزمونی برای شفافیت و پاسخگویی مدیران در قبال آبروی صنعت و اقتصاد ایران خواهد بود.