علی تقوی‌فر اظهار کرد: هدف اصلی کشور باید کاهش وابستگی به واردات گندم و حرکت به سمت تولید پایدار داخلی باشد. به گفته وی، تجربه سال‌های گذشته نشان می‌دهد که هرگاه تأمین مالی و سیاست‌های حمایتی در بخش کشاورزی تقویت شده، وابستگی به واردات کاهش یافته است و در مقابل، هر زمان از این الزامات غفلت شده، نیاز به واردات مجدداً افزایش یافته است.
وی افزود: برای دستیابی به خودکفایی در تولید گندم، باید بذرهای مناسب و باکیفیت در اختیار کشاورزان قرار گیرد، نظارت‌ها تقویت شود و فناوری‌های نوین آبیاری و کشت در واحد سطح به‌کار گرفته شود. همچنین آموزش مستمر کشاورزان و کاهش ضایعات تولید از عوامل مؤثر در پایداری تولید داخلی است.
تقوی‌فر با اشاره به اهمیت سیاست‌گذاری پایدار در حوزه واردات گفت: واردات گندم در مقاطعی می‌تواند به تنظیم بازار کمک کند، اما نباید به یک راهکار دائمی تبدیل شود. او تأکید کرد: تصمیم‌های مقطعی در این حوزه نه‌تنها باعث نوسان بازار می‌شود، بلکه انگیزه تولید داخلی را نیز تضعیف می‌کند؛ بنابراین لازم است تأمین مالی، قیمت‌گذاری و حمایت از تولیدکنندگان با رویکرد بلندمدت و پایدار دنبال شود.
این عضو کمیسیون کشاورزی تصریح کرد: تأمین مالی پایدار یکی از ارکان اصلی امنیت غذایی است و بدون آن نمی‌توان ثبات در تولید و تأمین مواد غذایی را تضمین کرد. به گفته وی، برنامه‌ریزی مالی و ارزی دقیق برای واردات کالاهای اساسی و حمایت از صادرات محصولات کشاورزی ضروری است تا چرخه تأمین غذا در کشور بدون وقفه ادامه یابد و تولیدکنندگان احساس امنیت اقتصادی کنند.
وی همچنین با اشاره به نقش بخش خصوصی گفت: مشارکت فعال بخش خصوصی در تولید، تأمین و تجارت محصولات کشاورزی می‌تواند مکمل سیاست‌های دولت در زمینه کاهش وابستگی به واردات باشد. دولت باید نقش سیاست‌گذار و ناظر را ایفا کند و از تصدی‌گری غیرضروری پرهیز نماید تا فضای رقابتی و شفاف برای فعالیت اقتصادی فراهم شود.
تقوی‌فر در پایان خاطرنشان کرد: امنیت غذایی تنها با تولید بیشتر حاصل نمی‌شود، بلکه نیازمند همکاری و هماهنگی میان دولت، بخش خصوصی و مردم است. اصلاح الگوی تغذیه، مصرف مسئولانه و ارتقای بهره‌وری در کشاورزی از پیش‌شرط‌های اساسی پایداری در تأمین غذای کشور است.