به گزارش پایگاه خبری صنایع غذایی فودنا، سالار ساکت، فعال بخش خصوصی و عضو انجمن فرآوری برنج، در گفت‌وگویی با باشگاه خبرنگاران جوان، به بررسی سیاست‌های جدید وزارت جهاد کشاورزی در حوزه واردات برنج پرداخت و پیامدهای منفی این اقدامات بر بازار داخلی را تشریح کرد.
سقف قیمت ۹۰۰ یورویی؛ مانع واردات ارقام مرغوب
ساکت اشاره کرد که تا پیش از دستورالعمل جدید، هیچ محدودیتی بر نوع برنج وارداتی وجود نداشت و مصرف‌کنندگان ایرانی با واریته‌های با کیفیت هندی و پاکستانی خو گرفته بودند. اما تعیین سقف قیمت ۹۰۰ یورو به ازای هر تن، واردات محبوب‌ترین واریته‌ها مانند سوپر باسماتی و ۱۱۲۱ هندی و پاکستانی را عملاً غیرممکن کرده است.
کمبود عرضه و افزایش قیمت در بازار
به گفته وی، این محدودیت در استان‌هایی نظیر تهران، کرمان، خراسان، کردستان، کرمانشاه، آذربایجان و اردبیل، که بسیاری از مصرف‌کنندگان به برنج باکیفیت خارجی وابسته‌اند، کمبود ایجاد کرده و قیمت‌ها را بالا خواهد برد. چنین وضعیتی، علاوه بر فشار بر مصرف‌کننده، زمینه قاچاق را نیز تقویت می‌کند.
جایگزین‌های نامطلوب برای ذائقه ایرانی
ساکت افزود: واریته ۱۱۲۱ هندی باید با رقم ارزان‌تر ۱۵۰۹ هندی جایگزین شود و برنج‌های کیفی پاکستان نیز با رقم ۳۸۶ جایگزین خواهند شد که با ذائقه مشتریان ایرانی هماهنگ نیست. در شرایط فعلی، تنها بخش کوچکی از مردم قادر به جایگزینی این محصولات با برنج ایرانی هستند، آن‌هم با افزایش قیمت چشمگیر برنج داخلی.
کاهش جایگاه ایران در بازار جهانی برنج
وی با اشاره به ظرفیت تولید سالانه ۱۲۰ تا ۱۴۰ میلیون تن برنج در هند، و صادرات ۱۰ تا ۳۰ میلیون تن به ۷۰ کشور جهان، گفت: ایران برخلاف گذشته سهم مهمی در بازار صادراتی این کشور ندارد و سیاست‌های فعلی توان اثرگذاری بر قیمت جهانی را از بین برده است.
راهکار پیشنهادی برای کاهش آسیب‌ها
ساکت پیشنهاد کرد وزارت جهاد از ظرفیت کارخانه‌های فرآوری در مناطق آزاد و ویژه تجاری برای عرضه واریته‌های گران‌قیمت بدون ارز ترجیحی استفاده کند؛ روشی که علاوه بر جلوگیری از قاچاق، موجب ایجاد ارزش افزوده داخلی و حفظ اشتغال می‌شود.
انتقاد از توزیع توسط شرکت بازرگانی دولتی
وی با انتقاد از واگذاری ثبت سفارش بخش خصوصی به شرکت بازرگانی دولتی، یادآور شد که این شرکت تجربه و شبکه توزیع کافی ندارد و سپردن کار به استانداری‌ها نیز غیرکارآمد خواهد بود. ساکت هشدار داد که برنج ۳۸۶ پاکستانی که با سلیقه بسیاری از استان‌ها هماهنگ نیست، نهایتاً یا در انبارها می‌ماند یا به دست واسطه‌ها برای اختلاط با برنج ایرانی در شمال منتقل می‌شود.