به گزارش پایگاه خبری صنایع غذایی فودنا، پیمان مشارکت جامع ایران و روسیه در شرایطی اجرایی شده که مکانیسم اسنپ‌بک بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت (۲۰۱۵)، منجر به احیای تحریم‌های تسلیحاتی، موشکی و مالی علیه ایران شده است. این تحریم‌ها با مخالفت روسیه و چین همراه بود که آن را «غیرقانونی» و مغایر با روند حل و فصل اختلافات برجام دانستند.
پیشینه و اهمیت معاهده
این معاهده که ریشه آن به مذاکرات سال ۱۴۰۰ در دولت سیزدهم بازمی‌گردد، در ۲۸ دی ۱۴۰۳ توسط مسعود پزشکیان و ولادیمیر پوتین در مسکو امضا شد.
مواد کلیدی معاهده شامل:
- ماده ۲ و ۳: تأکید بر احترام متقابل، نفی تک‌قطبی‌گرایی و مقابله با مداخلات طرف‌های ثالث.
- ماده ۱۴: همکاری گسترده در سازمان همکاری شانگهای و اتحادیه اقتصادی اورآسیا، اتصال ایران به بازارهای شرقی.
محور اقتصادی و تجارت دوجانبه
ماده ۱۹ بر مقابله با اقدامات قهرآمیز یکجانبه و تحریم‌های فراسرزمینی تمرکز دارد. این بند به ایجاد مکانیسم‌های مالی مستقل، پرداخت با روبل و ریال و کاهش اثرات قطع دسترسی به سوئیفت اشاره می‌کند.
حجم تجارت دو کشور که در ۲۰۲۴ به ۵ میلیارد دلار رسید، طبق پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۳۰ می‌تواند به ۱۲ میلیارد دلار افزایش یابد.
مواد ۲۰ تا ۲۳ نیز توسعه سرمایه‌گذاری، استفاده از ارزهای ملی، مناطق اقتصادی ویژه، همکاری نفت و گاز، انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز و تقویت کریدور شمال – جنوب را شامل می‌شود. این کریدور زمان حمل‌ونقل آسیا به اروپا را تا ۴۰ درصد کاهش داده و ظرفیت تجارت را به ۵۰ میلیارد دلار می‌رساند.
همگرایی در برابر فشارهای غرب
اجرای این پیمان پاسخ راهبردی تهران و مسکو به تلاش‌های غرب برای انزوای دو کشور محسوب می‌شود. با هماهنگی در حوزه زیرساخت، انرژی، حمل‌ونقل و مالی، این معاهده می‌تواند جایگاه ایران و روسیه را در نظم نوین چندقطبی جهانی تقویت کند و مسیرهای جدید تجارت و همکاری را باز نماید.