۵ درصد از کارت‌های بانکی، حدود ۳۵ درصد از کل نان کشور را خریداری می‌کنند؛ در حالیکه سهم اصناف تنها ۵ درصد بوده و از سال ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۱ قیمت آرد یارانه‌ای ثابت مانده و دولت قبل نیز در سال ۱۴۰۱ از اصلاح قیمت جلوگیری کرد.
اما طرح هوشمندسازی یارانه آرد و نان (سامانه نانینو) به رغم اینکه جایگزین اصلاح قیمتی نیست، توانسته جلوی هدررفت آرد یارانه‌ای را بگیرد و از خروج آن به مصارف خوراک دام و صنعت جلوگیری کند.
طبق بررسی، با ورود ۶ تا ۸ میلیون اتباع افغانستانی از سال ۱۴۰۰، انتظار می‌رفت مصرف گندم نانوایی‌ها ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تن افزایش یابد، اما مصرف در سال‌های ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ به حدود ۹.۸ میلیون تن کاهش یافته است؛ در حالی که در سال ۱۴۰۰ مصرف ۱۰.۳ میلیون تن بود.
بنابراین، طرح هوشمندسازی یارانه آرد و نان (نانینو) موفق عمل کرده؛ چرا که با ثبت دقیق خرید نان از طریق کارت‌های بانکی، مصرف واقعی خانوارها شفاف شد و از خرید نامتعارف جلوگیری شد.
این طرح باعث کاهش هدررفت آرد یارانه‌ای شد و خروج آن از چرخه مصرف نان به سمت خوراک دام، صنعت و قاچاق را محدود کرد و با ایجاد سقف خرید برای نان یارانه‌ای، رانت و فساد کاهش یافته و سوءاستفاده‌ها کنترل شد.
با این حال، این طرح به عنوان یک ابزار مدیریتی کارآمد عمل کرده ولی هرگز جایگزین اصلاحات قیمتی بلندمدت نیست.